.jpg)
„Cyberprzemoc-czy nasi uczniowie jej doświadczają? Wyniki anonimowej ankiety, wnioski.
Szanowni Państwo!!!
Zawieszenie zajęć stacjonarnych w szkołach i realizacja zajęć edukacyjnych w formie zdalnej wymusiła na uczniach konieczność korzystania z nowoczesnych technologii informacyjnych i komunikacyjnych w niespotykanym dotychczas zakresie. Komputery, telefony, tablety stały się dla dzieci podstawowym narzędziem służącym do nauki i do podtrzymywania kontaktów rówieśniczych, koleżeńskich. Zwiększona aktywność dzieci w cyberprzestrzeni niesie ze sobą pewne zagrożenia-w tym niebezpieczeństwo stania się ofiarą lub sprawcą cyberprzemocy. Nie jest to nowe zjawisko, ale w okresie przymusowej izolacji społecznej może się nasilać, przynosząc wiele negatywnych skutków dla rozwoju dziecka.
Mając powyższe na uwadze w maju bieżącego roku szkolnego przeprowadziliśmy wśród naszych uczniów klas IV- VIII – sondaż dotyczący cyberprzemocy. Byliśmy zainteresowani czy ci uczniowie posiadają wiedzę na temat tego zjawiska, czy sami go doświadczyli – od kogo i w jakiej formie oraz do kogo by się zwrócili o pomoc w sytuacji, gdyby zostali jego ofiarą. Sondaż przeprowadziliśmy w oparciu o anonimową ankietę, którą wypełniło 94 uczniów.
Wyniki sondażu przedstawiają się następująco:
- Zdecydowana większość uczniów (95% ankietowanych uczniów) słyszała o zjawisku cyberprzemocy.
- 13% ankietowanych uczniów było kiedykolwiek ofiarą cyberprzemocy i hejtu w Internecie. Osoby te najczęściej doświadczają tego zjawiska w formie: obraźliwego potraktowania podczas gier on-line, otrzymania zawirusowanej wiadomości lub w formie wyzwisk na czacie.
- Sprawcami tych zachowań są najczęściej koledzy z klasy (33% osób tak deklaruje ), w drugiej kolejności uczniowie wskazują na osoby całkowicie nieznajome (28%) lub poznane przez Internet (20%).
- W większości przypadków uczniowie wskazują rodziców/opiekunów jako osoby, do których zwróciliby się o pomoc w przypadku doświadczenia cyberprzemocy (82%). Wynik ten wskazuje na to, że uczniowie darzą dużym zaufaniem swoich rodziców, opiekunów; wiedzą, że mogą na nich liczyć w tej trudnej sytuacji.
Podsumowując, można uznać, że uczniowie naszej szkoły spotykają się w wirtualnym świecie z różnymi formami cyberprzemocy i hejtu, jednakże skala tego zjawiska nie jest bardzo duża. Aby zapobiec jego eskalacji należy podjąć działania prewencyjne, edukacyjne i informacyjne, których celem będzie wyposażenie uczniów w wiedzę i umiejętności pozwalające im rozumieć istotę tego zagrożenia i prawidłowo reagować w sytuacjach trudnych, z którymi potencjalnie mogą się spotykać w wirtualnej przestrzeni.
Szanowni Państwo!!!
Fakt, że dzieci do Was zwróciłyby się z prośbą o pomoc w sytuacji doświadczenia cyberprzemocy jest budujący, ale jednocześnie zobowiązujący. Dzieci mogą oczekiwać od Was nie tylko zrozumienia i wsparcia w przypadku, gdy zostaną w sieci w jakikolwiek sposób ośmieszone, obraźliwie potraktowane, ale także rady, jak powinny na te zaczepki reagować, jak się przed nimi w przyszłości chronić. Wiedza na ten temat ochrony przed rożnymi formami przemocy w sieci jest rozległa i nie sposób jej teraz całościowo przytaczać. Bezwzględnie należy dziecku uświadamiać, że jakakolwiek forma przemocy w sieci jest czyś złym, krzywdzącym i nie należy się na nią godzić i samemu ją stosować wobec innych. Trzeba przestrzegać dzieci przed pisaniem czy przesyłaniem dalej przykrych wiadomości, obrażających komentarzy czy opinii, które mogą komuś sprawić emocjonalny ból. Dziecko musi też wiedzieć, że niektóre formy cyberprzemocy- np. nękanie, grożenie mogą być ścigane i podlegać odpowiedzialności przed sądem.
Warto się z dzieckiem umówić, żeby zgłaszało rodzicowi każdą sytuację nękania go w sieci i uczulić na to, by nie kasowało nadesłanych obrażających materiałów czy zawstydzających zdjęć. Mogą one stanowić dowód, pozwalający zidentyfikować sprawcę tej przemocy. Warto też rozmawiać z dziećmi na temat potrzeby chronienia swojej prywatności w sieci, unikania nawiązywania kontaktu z nieznajomymi przez internet.
Ankietę i jej wyniki opracowały:
Ewelina Ogonek – pedagog szkolny
Krystyna Jokiel – psycholog szkolny